Interesujące fakty na temat języka bengalskiego

Językiem ojczystym Bengali posługuje się około 215 milionów ludzi i zajmuje siódme miejsce na liście języków świata.

Ponad 140 milionów z tych rodzimych użytkowników mieszka w Bangladeszu, stanie w Azji Południowej. Bengali jest również językiem urzędowym.

Ale również w Indiach językiem bengalskim posługuje się ponad 75 milionów ludzi, jest to jeden z 22 oficjalnie uznanych języków urzędowych i mówi się nim głównie w indyjskich prowincjach Bengal Zachodni i Tripura.

Inne regiony, w których ludzie rozmawiają w języku bengalskim to Malezja, Nepal, Arabia Saudyjska, Singapur, Wielka Brytania i USA.

Dialekty bengalskie

Jednolity język bengalski rozwinął się dopiero w połowie XVIII wieku, chociaż dialekty bengalskie utrwalały się nawet po wprowadzeniu znormalizowanego języka urzędowego i są nadal używane do dziś. Dialekty bengalskie to na przykład Nadia, Choltibhascha czy Bangal, mówione - jak sam Bengali - zarówno w Bangladeszu, jak i w Indiach.

Chittagong-Bengali, Chakma i Sylheti również były w przeszłości uważane za dialekty bengalskie, ale do dziś rozwinęły się w niezależne języki.

Powiązane języki

Językami najściślej związanymi z bengalijskimi są języki Assamese i Oriya. Oba są używane głównie w indyjskich stanach Assam i Orisa, ale także w Bangladeszu.

Wszystkie trzy języki rozwinęły się z Magadhi na początku XIV wieku, przy czym odkryto pierwsze pisma święte z początku XII wieku.

Bengali - język indyjsko-aryski

Bengali należy do indo-aryjskiej rodziny językowej, która tworzy podrodzinę języków indo-europejskich.

Tak języki tego obszaru językowego są - przynajmniej zdalnie - związane z językiem niemieckim. Najważniejsze języki indyjsko-aryjskie to Hindi, Urdu i Sanskryt, ale Romowie mówieni w europejskim obszarze językowym również należą do tej rodziny językowej.

Jednak osoby mówiące tym językiem znajdują się głównie w Nepalu, środkowych Indiach, Sri Lance czy Bangladeszu.

Alfabet bengalski

Bengali jest napisane w swoim własnym skrypcie, tak zwanym skrypcie Brahmi. Jest on podobny do skryptu Devanagari, w którym pisane są również Hindi i Sanskryt.

Już w 1000 r. n.e., pierwsze wzmianki o pochodzeniu bengali zostały zarejestrowane w formie zbioru pieśni zwanych Charyapada.

Pierwsze dokumenty, zawierające głównie treści religijne, datowane były na początek XIV wieku.

Alfabet składa się z jedenastu samogłosek i 36 spółgłosek, dodatkowo istnieje dziesięć skrótów samogłosek, które są używane w połączeniu z odpowiednią samogłoską.

Nauka bengalskiego